zand en zee

Op het moment dat ik dit verhaal schrijf, zitten we met onze donsjassen aan in Swakopmund. Lange broeken en fleece en dichte schoenen. We weten; we mogen niet klagen want in Nederland regent het en wordt op dit moment de houtkachel aangestoken. Hoe is dit zo gekomen want enkele dagen geleden was het nog 44 graden Celsius.
Bij Ogongo hebben we rust gehouden, zwemmen lezen, een zwerfhond gevoerd. Maar omdat we verse boodschappen, geld en diesel nodig hadden moesten we naar een stad. Dat heet het al snel in Namibië. Bij ons zou het een Negorij heten. Khorixas is het geworden, ze hebben er zelfs een voetbalstadion. In onze naïviteit gingen we naar de eerste de beste supermarkt. Voor locals, dus we kopen de laatste 4 aardappels, uien, wieners, corned meat en groenten in blik. De pinapparaat was verderop. Gelukkig werd onze auto bewaakt door 3 mannen. Bij aankomst hadden ze onze naam gevraagd en bij vertrek hadden ze nootjes gemaakt met onze naam. Dus dat kwam goed na overdracht van enkele dollars. Richting de atm, zagen we een western style supermarkt en konden we de verse producten halen. Het rundvlees was niet voor de BBQ bleek, maar dat komt later. Op de Camping was een heerlijk zwembad en een groot glas gerstenat. Toeristengroepen arriveren vaak gezamenlijk in een soort veewagen, met glazen ramen. Dit keer waren het Fransen. Ietwat overrijp. Erg vermakelijk om te zien hoe deze medemens zich niet verstaanbaar weet te maken. Dat de Fransen ooit een wereldrijk hebben gehad, onvoorstelbaar. De gidsen waren onvermoeibaar aan het vertalen. Ja u krijgt straks elektra, ja uw kamer wordt zo in orde gemaakt.
De volgende dag naar Spitzkoppe. Een mooie berg, met een camping er om heen. De dichtstbijzijnde buur stond 100meter verderop (Fransen die wel Engels praten). Een heel groot terrein, met hier en daar een waterloos toilet. Echt een aanrader. Foto's volgen zodra we kunnen uploaden. Heerlijk stil, overdag wat vogels, 's nachts wat agamen. (gekko). De runderlapjes mochten boven een houtvuurtje enkele uren stoven, met wat groenten en de vier aardappelen. In het donker een kampvuurtje. Door de zon gewekt worden, wat een feest. Na moeizaam afscheid, vertrek naar het westen naar de kust. We gaan naar Henties Bay. Door de woestijn, 's ochtends nog aangenaam, het zal snel warmer worden. De afstand is 100 kilometer, na 25 kilometer plaspauze. We zitten dan nog 75 kilometer van de kust en je voelt de frisse wind al. In totaal dus 100 kilometer door een zandbak rijden. Op de heuvel naar het einder en dan weer een heuvel op en weer opnieuw. Van heuvel naar einder. De weg (vastgereden zand) is soms moeilijk zichtbaar. Bizar en dan opeens de Atlantische oceaan. Het is daar iets koeler, met als resultaat dat we toch al om 19.30 in bed liggen omdat we verkleumd zijn. 's middags gaat het prima in de zon. Als de zon achter de wolken verdwijnt koude wind. We genieten van verse Kabeljauw. Niet ingevroren geweest, super vers en lekker.
Boven Henties Bay heb je Cape Cross. De grootste pelsrobben kolonie van Namibië. Daar gaan we heen, rijden over een weg zo glad als een biljartlaken van......zout. Honderden kilometers zout weg. Er wordt veel zeezout gewonnen in Namibië, deels gebruik dus om een weg van te maken. Wat een briljant idee.
De pelsrobben hebben net jongen. Er schijnen er 1 ½ miljoen te zitten, ik heb ze niet geteld. Op het parkeerplaats van de kolonie krijg je een knal in je gezicht, van de stank. Oef verfoeilijk. Alle zintuigen worden geprikkeld, ze maken een herrie, ze blijven niet achter de afgesproken muur en lopen over de loopbrug van mensen. Het zijn er vooral heel veel en ontelbare jongen. Ze maken veel herrie en hele verse placenta's. Ze worden life geboren. Dat hebben we helaas niet gezien. Op vrijdag gesloten, dan worden ze geoogst, voor vlees en pels. Terug naar Henties Bay. Op advies van een oost Duitser. Die pas na vertrek uit Duitsland een oost Duitser werd, omdat hij voor de oprichting van de muur naar Namibië is verhuisd. Gaan we naar Camping Alte Brucke in Swakopmund. Daar heb je minder last van de wind. Dat klopt, dus het is minder koud dan gisteren. Maar toch de donsjas maar aangetrokken.