Eindelijk mogen we weer op reis na 2 jaren Corona pauze.
Afgelopen jaren dus niet op reis maar op vakantie. En waarom dan Flores Indonesië. Gewoon omdat het kan we zijn er nog niet geweest Het is onbekend.
En daarom ook wat moeilijker te bereiken na 5 comfortabele vluchten. Zijn we er. Vooral de landing in het tweemotorig propellervliegtuig in Ende was spectaculair.
Een scherpe bocht over de zee recht op de steile rots af daarna nog een scherpe bocht en de landingsbaan midden in de stad.
In Ende zelf is niet heel veel te beleven. Het ligt wel een mooi zwart strand maar de riolering mondt uit op hetzelfde strand. Daar hadden we niet zoveel behoefte aan. Het appartement de roomz is het net niet. Viezig, en het water was op. Later was het drinkwater op.
De receptionist was veel afwezig maar als hij er was Loste hij alle problemen weer op.
We zijn hier een bezienswaardigheid toerisme is hier redelijk onbekend dus op de markt zitten de gesluierde vrouwen even aan Marjolein om haar in de arm te knijpen. En worden we de hele dag vriendelijk toe gelachen en wordt er gegroet.
Bier drinken aan de kust is wel te doen we hebben dus ook een mooie zonsondergang gezien.
Overdag is de kust wat viezer. Nog even kennisgemaakt met een nieuw-zeelander die op een kathamaran al jaren aan het varen is met zijn gezin. Op youtube staan filmpjes van de cruising kiwi's.
Na paar dagen zijn uitgerust en geacclimatiseerd trekken we morgen weer verder naar MT kelimutu. Je schijnt er met de brommer bovenop te kunnen komen om naar de kratermeren te kijken

Recente Reisverslagen: