Bangkok

Bangkok, Oriental setting. And the city don't know that the city is getting, uit het liedje; one night in Bangkok van Murray Head. Gelukkig mogen wij 2 nachten in Bangkok blijven. En ook nu is onze agenda te vol. Meer te zien in BKK dan de tijd rest. In BKK is het even thuiskomen. De stad doet een beroep op al je zintuigen.
Geluid; het harde geknetter van de tuktuks, 24 uur per dag verkeer in de stad. Het zachte gemurmel van de inwoners. Sawadee krap, masssage ssir, madaam.
Licht, overal verlichting lampjes, grote spaarlampen op de marktkraampjes. Enorme led reclames die je tegemoet spatten.
En dan die geuren, overal eetstalletjes die zich gespecialiseerd hebben in één product, het water loopt je in de mond als de geuren zich in je neus wurmen, maar ook de rotting, vuilnis ligt te rotten in de hoeken en gaten. Er zijn geen vuilnisbakken! De klongs (kanalen) zijn open riolen, de plastiksoep (zakjes) is zo dik dat je er bij wijze van spreken overheen kunt lopen.
De smaken van BKK, wat je maar wild of wilt.
Omdat de vorige massage voor Marjolein niet zo bevredigend was, wil ze in de herkansing. Er stond; no seks, op de deur. Dat was direct duidelijk. En inderdaad het was zo, er kwam geen aanbod. De massage was voortreffelijk, vonden we beiden. En hiermee zijn de tastzintuigen ook weer geprikkeld
En dan de warmte, een lousy 34 graden. Dan is zelfs 24 graden in Nederland nog koud.
Het voelt een beetje als thuiskomen, maar niet voor te lang. Onze basis is goed. We hebben een appartement op de 20e verdieping, wat een uitzicht. Zwembad op de 9e. Voor het ontbijt haal ik op de begane grond rijst met kip en groenten uit de kant en klaarkeuken van de supermarkt. Deze is dan ook 24/7 open. Marjolein eet nog steeds witbrood met jam.
Lumpini park staat op ons wensenlijstje, daar waar de varanen wonen (officiële schatting 400). enorme beesten, de grootste die wij gezien hebben is ongeveer 1.80 m lang. Prehistorische monsters die in BKK de plek innemen van onze park-eenden. Als je rustig zit, lopen ze onder je bankje door. Marjolein vindt het nogal eng, maar wel mooi om te zien. Na anderhalve dag met de skytrain (5minuten lopen) naar het vliegveld. De laatste Baths opmaken, en de koninklijke brengt ons terug naar Schiphol. Gelukkig is het niet al te koud, alhoewel.... een overgang van 25 graden wel veel is.
Hieraan de keukentafel begint het langzaamaan licht te worden. Marjolein slaapt nog, ik jetleg wat. Dat zal de komende dagen wel weer afnemen. Het huis voelt vreemd en vertrouwd. De eerste nacht sta ik naast mijn bed en vraag me af waar ik ben en waar de WC is. De koude vloer doet me beseffen dat het thuis is. Negen weken op reis is lang, niet te lang, niet te kort. Wel een enorme weelde dat we dat kunnen doen. We gaan maar weer eens tijdje werken en sparen voor de volgende reis. Er is nog zo veel te zien in de wereld.

Dan de verhalen, dank aan iedereen die ze gelezen, meegeleefd en/of gereageerd heeft via waarbenjij, via de app, mail of anders. We hebben veel beleefd. Ik voel altijd grote behoefte om de avonturen van me af te schrijven en als een extern geheugen vast te leggen. Dit geeft ook weer de ruimte om nieuwe aan te gaan. We kunnen de komende maanden werken aan een fotoboek.
De kerstdagen staan voor de deur, oud en nieuw komt er aan. Iedereen goede dagen gewenst. Dit is voorlopig weer de laatste post.