weer thuis
Door: Hans Bos
Blijf op de hoogte en volg Marjolein & Hans
11 December 2017 | Nederland, Amersfoort
Maar wat heeft Namibië gebracht? Allereerst een hele nieuwe ervaring voor het eerst in Afrika. Met een enorme auto door het land rijden. Kamperen op de automobiel. Plannen; genoeg geld pinnen, genoeg water, diesel en eten meenemen. In de woestijn is niets, behalve dorst. Vertrouwen in de auto. Niemand tegenkomen op de weg. Oneindige vergezichten en als je dan bij het einder bent aangekomen opnieuw oneindige vergezichten. Contact met lokale bevolking is beduidend lastiger gebleken. We hebben Duitsers gesproken, mensen die al 60 jaar of langer in Namibië wonen en toeristen. Maar ook blanke boeren en Zuid-Afrikanen. Veel bedelaars tegengekomen, vooral kinderen. We zijn “aangevallen” door een groepje kinderen die onze auto staande wilde houden. Toen we niet wilden stoppen gooiden ze stenen. Himba's die steeds meer willen. Een zakje nootjes was niet genoeg voor een foto. Maar ook Himba dames die ronduit over onze foto's op de telefoon moesten lachten. Gezichten die moeilijk te lezen zijn. Ik heb me niet eerder zo gast gevoeld in een land waar je moeilijk contact met de bevolking krijgt. Dat was wel heel nieuw.
Maar heel erg mooi. De woestijn is spannend, boeiend, eentonig en erg rustgevend. Je gaat vanzelf langzamer rijden. Niet alleen maar droog maar ook vol met leven. Stoffig en ook weinig geuren. Niet zoals in Azië waar de geuren van eten, fruit, uitlaatgassen en rotting zo aanwezig kunnen zijn. In Namibië heerst de stilte. Afwezigheid van eethuisjes en overnachtingsmogelijkheden. We hebben ons er aan over gegeven en dat was goed en leerzaam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley