van Grootfontein naar Etosha
Blijf op de hoogte en volg Marjolein & Hans
24 November 2017 | Namibië, Grootfontein
Bush Baby
Alleen al de naam. Een geweldig leuke boerencamping. Allerlei vogels die ook wel een beetje op die van “ons” lijken. kipachtigen bijvoorbeeld. De hele nacht maken ze geluidjes net als een kikker en ander levend spul. Heerlijk geslapen, we waren de enige gasten. Hier was een beetje wifi voor het contact. Tot het er mee ophield.
Trouwens Namibië heeft 3 woestijnen. De Namieb, de oudste van de wereld, dat komt door Antarctica, deze bestrijkt de gehele kuststrook 40 tot 150 kilometer breed heb ik ergens gelezen. Daar komen we nog. En de Kalahari misschien wel de spannendste naam die een woestijn kan hebben. Op de lagere school al over vernomen, en de inwoners; de hottentotten of bosjesmannen, dat weet ik niet meer. Hier willen we ook nog heen. Als laatste en de jongste woestijn, de kale wifi woestijn. Hier zitten we midden in, ja nu even niet maar meestal wel. Zelden zo'n lege telefoon gezien. “We don t have wifi talk to each other” staat geschreven.
Etosha; we hadden gepoogd te reserveren, echt waar. In Namutoni verwezen ze ons naar Halali, gegarandeerd plek. Dat was zo, alleen was onze plek ook gereserveerd voor een ander en de volgende dag wederom. Maar ondanks de moeizame administratie, plek zat en vriendelijkheid te over. We wilden ook een nacht in Olifantrus slapen. Maar daar was de elektriciteit uitgevallen zei de ene meneer, of vol gereserveerd zei de andere mevrouw. Later hoorden we van een Groningse dat ze daar plek genoeg hadden; op de picknick plaats. Maar enfin veel wilde beesten gezien vooral vegetariërs, antilopen, dikdik”s, zeebra's, giraffen, beesten met spiraal geweien en rechte, gnoe's of hoe ze ook mogen heten. Olifanten, op de laatste dag en vele grondeekhoorns. En struikvogels, want daar lijken ze het meeste op. Ik weet eigenlijk niet waarom ze eigenlijk struisvogels heten. Wat is dan een struis. En de jakhals en hyena dan zijn we vast wel een paar vergeten zoals de gier en een arend. Erg mooi je moet wel wat mazzel hebben. Op de verlichte drinkplek van de camping, met tribune, geen beest te bekennen. De laatste dag het gehele park van oost naar west doorgereden. Een hele mooie tocht. Wel is Namibië erg stoffig, enorme stofwolken hangen achter de auto, dus achter elke auto. Tenminste op de onverharde wegen. Ramen open is vaak niet verstandig door de stofwolken.
Maar enfin, we hebben hier een paar dagen rondgereden en vele beesten gezien. Achterin de auto dringt het stof naar binnen. Vooral toen een slotje van de zijdeur van de opbouw van de auto stuk bleek. Een centimeters brede kier was een stofhapper geworden, even provisorisch dichtmaken met een touwtje en gevonden ijzerdraad. Hup naar de uitgang, waar we de eitjes moeten inleveren. Veterinaire ziekten gevaar. De bush camping buiten het park was erg sfeervol, maar vergeven van de vliegen. Dus toch nog maar een stukje verder gereden naar Opuwo. Met het vallen van de avond in het laatste licht eindelijk aangekomen.
De camping in de stad, een wat ongure plek, je ziet het niet, het voelt niet goed, veel feestende Afrikanen. Eten koken onder een strooien dak. Afrekenen zonder bon want het boek was even zoek. De volgende ochtend een ranzig washok. Overlopende douches, volle wc's. Wegwezen hier. We rijden bij daglicht de sloppenwijk uit.
Alleen al de naam. Een geweldig leuke boerencamping. Allerlei vogels die ook wel een beetje op die van “ons” lijken. kipachtigen bijvoorbeeld. De hele nacht maken ze geluidjes net als een kikker en ander levend spul. Heerlijk geslapen, we waren de enige gasten. Hier was een beetje wifi voor het contact. Tot het er mee ophield.
Trouwens Namibië heeft 3 woestijnen. De Namieb, de oudste van de wereld, dat komt door Antarctica, deze bestrijkt de gehele kuststrook 40 tot 150 kilometer breed heb ik ergens gelezen. Daar komen we nog. En de Kalahari misschien wel de spannendste naam die een woestijn kan hebben. Op de lagere school al over vernomen, en de inwoners; de hottentotten of bosjesmannen, dat weet ik niet meer. Hier willen we ook nog heen. Als laatste en de jongste woestijn, de kale wifi woestijn. Hier zitten we midden in, ja nu even niet maar meestal wel. Zelden zo'n lege telefoon gezien. “We don t have wifi talk to each other” staat geschreven.
Etosha; we hadden gepoogd te reserveren, echt waar. In Namutoni verwezen ze ons naar Halali, gegarandeerd plek. Dat was zo, alleen was onze plek ook gereserveerd voor een ander en de volgende dag wederom. Maar ondanks de moeizame administratie, plek zat en vriendelijkheid te over. We wilden ook een nacht in Olifantrus slapen. Maar daar was de elektriciteit uitgevallen zei de ene meneer, of vol gereserveerd zei de andere mevrouw. Later hoorden we van een Groningse dat ze daar plek genoeg hadden; op de picknick plaats. Maar enfin veel wilde beesten gezien vooral vegetariërs, antilopen, dikdik”s, zeebra's, giraffen, beesten met spiraal geweien en rechte, gnoe's of hoe ze ook mogen heten. Olifanten, op de laatste dag en vele grondeekhoorns. En struikvogels, want daar lijken ze het meeste op. Ik weet eigenlijk niet waarom ze eigenlijk struisvogels heten. Wat is dan een struis. En de jakhals en hyena dan zijn we vast wel een paar vergeten zoals de gier en een arend. Erg mooi je moet wel wat mazzel hebben. Op de verlichte drinkplek van de camping, met tribune, geen beest te bekennen. De laatste dag het gehele park van oost naar west doorgereden. Een hele mooie tocht. Wel is Namibië erg stoffig, enorme stofwolken hangen achter de auto, dus achter elke auto. Tenminste op de onverharde wegen. Ramen open is vaak niet verstandig door de stofwolken.
Maar enfin, we hebben hier een paar dagen rondgereden en vele beesten gezien. Achterin de auto dringt het stof naar binnen. Vooral toen een slotje van de zijdeur van de opbouw van de auto stuk bleek. Een centimeters brede kier was een stofhapper geworden, even provisorisch dichtmaken met een touwtje en gevonden ijzerdraad. Hup naar de uitgang, waar we de eitjes moeten inleveren. Veterinaire ziekten gevaar. De bush camping buiten het park was erg sfeervol, maar vergeven van de vliegen. Dus toch nog maar een stukje verder gereden naar Opuwo. Met het vallen van de avond in het laatste licht eindelijk aangekomen.
De camping in de stad, een wat ongure plek, je ziet het niet, het voelt niet goed, veel feestende Afrikanen. Eten koken onder een strooien dak. Afrekenen zonder bon want het boek was even zoek. De volgende ochtend een ranzig washok. Overlopende douches, volle wc's. Wegwezen hier. We rijden bij daglicht de sloppenwijk uit.
-
24 November 2017 - 15:02
Gerda Franken:
Lijkt me weer een bijzondere reis. Straks wil je ook gewoon geen wifi meer. Ook wel erg benieuwd of jullie de hottentottententententoonstelling nog tegen komen.............
Groet en geniet nog lekker! -
24 November 2017 - 19:45
Mieke:
Genoeg te beleven en te zien lees ik wel. Heb je ook een foto van de vegetariërs -
24 November 2017 - 19:45
Mieke:
Genoeg te beleven en te zien lees ik wel. Heb je ook een foto van de vegetariërs -
24 November 2017 - 19:45
Mieke:
Genoeg te beleven en te zien lees ik wel. Heb je ook een foto van de vegetariërs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
