Help het vliegtuig heeft vervroeging

Heel relaxt na het ontbijt met de taxi naar Heho. De chauffeur nam wat toeristische binnenwegen, en heerlijk op tijd in de enige vertrekhal van Heho. Binnen 5 minuten inchecken, de bagage gewogen en naar gate 2. Gate 1 en 2 komen dan weer uit op de zelfde wachtruimte waar 4 deuren naar buiten gaan voor de bus naar het vliegtuig (of je loopt de 50 meter). Buiten is het mooi weer, in de tas zit fruit en drinken, we blijven nog een half uurtje buiten. 30 Minuten voor vertrek de handbagage scannen en aan de koffie. Is de meneer net bezig om koffie te malen en melk te schuimen komt er een mevrouw; moet u naar Bagan dan vertrekken we nu. Ter beeldvorming; in de hal staan geen beeldschermen, er wordt soms iets onverstaanbaars rond geroepen. Het vliegtuig heeft dus vervroeging dan kan dus ook. Weer een ATR, ditmaal ga ik eens achteruit zittend landen, ook leuk 35 minuten later staan we weer aan de grond. Tegen 12 uur zijn we in het hotel. Dat is eerst wel even schrikken als ik de kamers op de begane grond zie. Afbladderende muren, kringen in het matras wat tegen de wand staat. Gescheurd vinyl op de vloer en schimmels. Gelukkig gaan we naar een ander gebouw. Keurig schoon en een ruime kamer. We zijn wel het oude stel tussen overwegend twintigers.
Lunchen op de markt, waar een meneer van zijn plek wordt gestuurd als wij aan tafel gaan.
Was Nyaung She al stoffig, Nyaung U (Bagan) is nog stoffiger. Dezelfde dieselmotoren die in Inle op de boot staan, liggen in Bagan in de trekkers. Maar ook als generator, voor als de stroom uitgaat. En dat laatste lukt in Birma best. De meneer van het hotel vertelde dat het goede motoren zijn maar wel erg luidruchtig. En ze kunnen goede rookgordijnen opwerpen (vind ik).
Bagan ligt aan de oevers van de Ayarwaddy of Irawaddy. Een hele brede stroom die zand en klei meevoert. Het is laag water door het droge seizoen. Zo maar meters lager dan normaal. Het zand is droog en waait door het dorp. Trekkers bussen en vrachtwagens laten het stof opdwarrelen. Vermeng dit met de zwarte uitlaatgassen. Vies dus. Buiten het dorp verkennen we enkele dagen de beroemde tempels. Op een schone e bike die wel 17 kmh kan in superspeed modus. Dat is erg leuk om te doen. Het is nogal heet tot 30 graden. Op de e bike waait de wind dat is lekker. Drie dagen tempels kijken trekken we er voor uit. Dat is genoeg, op een gegeven moment zijn we wel tempelmoe. Tenminste ik dan, Marjolein trekt nog braaf haar schoenen uit voor nog een rondje. Als we er op mogen klimmen wordt ik weer enthousiast. Dat verklaart wel het verschil. Marjolein er op 2 blote voeten in, en ik er op 2 blote voeten op. We komen trotse Birmanen tegen, ze vertellen graag over het boeddhisme, de aardbevingen, zelf over de verdrijving van hun ouders door de regering uit oud naar nieuw Bagan. Uiteraard willen ze graag dat je iets koopt. Maar niet kopen en vertellen dat je al meerdere dagen in Birma bent, dat we al meerdere zand schilderijen hebben helpt ook. We worden dan ook nog even naar dat kleine tempeltje geleidt waar mooie schilderingen zijn. Dat zijn leuke ontmoetingen. Een oude monnik wordt tijdelijk ondersteund door twee andere. Wij moeten plaatsmaken. Er is veel verteld over Boeddha, mij is het echter niet duidelijk geworden. Wel dat de bevolking trots is op de bouwwerken. Er zijn kloosters (hol), stoepa's (massief) nog iets massiefs maar dan als een soort ton waarvan ik de naam niet meer weet, en nog een bouwwerk vertelde een mevrouw. Dan breekt het vertrek weer aan. Op naar de stad met de mooiste naam van de wereld Mandalay.